Métrica y rima del poema A un hombre loco llamado Carbón, que estando furioso arremetió a besar a una dama

A un hombre loco llamado Carbón, que estando furioso arremetió a besar a una dama

de Gutierre de Cetina

Versossílabasrima
consonante
rima
asonante
A-tre-vi-do-Car-bón-tan-a-ni-mo-so11Aa
cuan-fal-to-de-fa-vor-y-de-con-ten-to11Bb
no-sea-la-be-Fa-e-tón-dea-tre-vi-mien-to12Bb
pues-fueel-tu-yo-más-al-toy-más-fa-mo-so.11Aa
A-quél-gui-an-doal-sol-de-te-me-ro-so11Aa
hi-zoa-los-te-me-ra-rios-es-car-mien-to11Bb
tú-pen-sas-te-go-zar-sin-fun-da-men-to11Bb
deun-nue-vo-sol-más-cla-roy-más-her-mo-so.11Aa
¿Cuál-se-sohay-quei-gua-lea-tu-lo-cu-ra?10Cc
¿Cuál-es-fuer-zo-lle-gaal-bien-dea-ven-tu-rar-te12Dd
si-tu-vie-ras-más-fuer-zao-más-ven-tu-ra?11Cc
Aun-que-sien-do-Car-bón-po-ner-teen-par-te11Dd
tan-cer-ca-dea-quel-sol-deher-mo-su-ra10Cc
yaes-ven-tu-ra-lle-gar-y-noa-bra-sar-te.11Dd