Métrica y rima del poema Señora, aunque soy pobre, no venía

Señora, aunque soy pobre, no venía

de Lope de Vega

Versossílabasrima
consonante
rima
asonante
Au-na-da-ma-que-lla-man-doa-su-puer-ta-le-di-jo-des-de-la-ven-ta-na:-«Dios-le-pro-ve-a»25Aa
Se-ño-raaun-que-soy-po-bre-no-ve-ní-a11Bb
a-pe-di-ros-li-mos-na;-que-bus-ca-ba11Cc
un-cier-to-li-cen-cia-do-que-po-sa-ba11Cc
en-es-tas-ca-sas-cuan-do-Dios-que-rí-a.11Bb
Ex-tra-ña-siem-pre-fue-laes-tre-lla-mí-a;11Bb
queaun-po-bre-pa-re-cí-des-de-laal-da-ba11Cc
pues-ya-quea-la-ven-ta-naos-o-bli-ga-ba11Cc
tru-jis-tes-des-dea-llá-la-fan-ta-sí-a.11Bb
No-por-que-cul-pa-vues-troen-ga-ño-se-a11Aa
quea-tal-Dios-le-pro-ve-a-no-re-pli-can11Dd
mis-há-bi-tos-que-son-dea-ta-ra-ce-a.11Aa
No-mis-le-tras-mis-pe-nas-sig-ni-fi-can;11Dd
pe-ro-¿có-mo-que-réis-que-me-pro-ve-a11Aa
si-ta-les-co-mo-vos-se-lo-su-pli-can?11Dd